Τελευταία χημειοθεραπεία σήμερα. Ένα "ταξίδι" που ξεκίνησε πριν από 5 μήνες ακριβώς.
Δε θα ξεχάσω εκείνο το βράδυ Κυριακής, που καθισμένη ανέμελα στο κρεβάτι, ψηλάφησα τον όζο. Στο ένα εκατοστό κάτω από το δέρμα, κάτι σκληρότερο από τον γύρω ιστό, σε μέγεθος (νόμιζα) φακής.
Ήταν πολύ γνώριμη αυτή η αίσθηση: Θυμήθηκα πως πριν από πολλά χρόνια, στις ΗΠΑ, στα πλαίσια ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, μια ιατρική εταιρεία είχε φέρει ομοιώματα μαστών από σιλικόνη σε κάποια από τα οποία είχαν "κρύψει" ένα "ογκίδιο" και εμείς έπρεπε να βρούμε σε ποιά από όλα τα ομοιώματα υπήρχαν αυτά τα ογκίδια.
Η πρώτη αίσθηση: σοκ!
Πάντα πίστευα (όπως όλες μας;!) ότι ο καρκίνος δε θα έφτανε ποτέ σε μένα. Δεν ξέρω γιατί το πίστευα: Ήμουν από τους ανθρώπους που "κυνηγούσε" τα βιολογικά μαρούλια, έτρωγε υγιεινά. Ήμουν (είμαι) αδύνατη, αθλούμαι, δεν καπνίζω, δεν πίνω αλκοόλ, ούτε (όπως φάνηκε στη συνέχεια) είχα γενετική προδιάθεση.
Κι όμως... Αυτή η σκληράδα ήταν εκεί, κάτω από το δέρμα, δεν άφηνε κανένα περιθώριο να την αγνοήσεις.
Ευτυχώς η ακτινολόγος στην οποία απευθύνθηκα την επόμενη ημέρα κρατούσε πάντα κάποιες ώρες για τις γυναίκες που είχαν "πιάσει κάτι". Γι' αυτή της την πρόνοια, της είμαι ευγνώμων.
Λιγότερο από 48 ώρες μετά την ψηλάφιση, ήρθε η πρώτη διάγνωση: "συμπαγές σκληρό μόρφωμα, ύποπτο μιτωτικής εξεργασίας".
Και τώρα; Τι κάνουμε; Όλοι μιλάνε για το "ταξίδι" στο χώρο των νοσοκομείων, αλλά από που "πιάνει" κανείς το νήμα;
Πήρα μερικά ονόματα χειρουργών: "Και τώρα τρέχα!" μου είπε.
Αυτή ήταν η πιο σημαντική συμβουλή: "Και τώρα τρέχα!"
Όπως αποδείχθηκε, time was of the essence, όπως λένε οι Άγγλοι. Κάθε εβδομάδα, ίσως και κάθε ημέρα μετράει, επειδή ο επόμενος υπέρηχος (σε άλλο ακτινολόγο) έδειξε ότι μέσα σε 3 εβδομάδες ο όγκος είχε υπερδιπλασιαστεί! Ο καρκίνος δεν αστειεύεται...
Γι' αυτό άκουσα με επιφύλαξη τον πρώτο άνθρωπο με τον οποίο επικοινώνησα να μου κλείνει ραντεβού για 10 ημέρες αργότερα.
O δεύτερος γιατρός ανταποκρίθηκε γρηγορότερα: 4 ημέρες αργότερα βρέθηκε ραντεβού για μαγνητική (σε ημέρα Κυριακή - η μόνη ημέρα που υπήρχε διαθέσιμο ραντεβού), το πόρισμα βγήκε την επομένη, και το ίδιο απόγευμα έγινε η βιοψία.
Ο όγκος "έδειχνε" τις άγριες προθέσεις του: η αύξησή του φαινόταν εβδομάδα με την εβδομάδα. Πλέον χρειαζόταν να ξεκινήσει κανείς με χημειοθεραπεία.
Όπερ και εγένετο.
Αυτά γινόταν πριν 4-5 μήνες.
Μετά την πρώτη ψηλάφιση, και μέχρι να ξεκινήσουν οι χημειοθεραπείες, το πρώτο διάστημα ήταν το πιο δύσκολο: έπρεπε να πάρω τη βέλτιστη απόφαση: να επιλέξω γιατρούς, να επιλέξω που θα γίνουν οι θεραπείες και όλα αυτά ενώ ήξερα ότι το ρολόϊ μετρούσε το χρόνο.
Είμαι ευγνώμων στον πολύ αγαπητό καθηγητή που, όταν του ζήτησα "να με αναλάβει", μέσα σε 48 ώρες λάβαινα την πρώτη μου χημειοθεραπεία. Κάθε μέρα μετρά...
Έμαθα τι σημαίνει "χημειοθεραπεία" με παρενέργειες για τις οποίες δεν με είχε προειδοποιήσει κανείς. Πολλές διαφορετικές παρενέργειες, ξεφύτρωναν η μία μετά την άλλη, ως "kinder έκπληξη". Αλλά σιγά σιγά και μέσα από πειραματισμούς, ή από τύχη, ή με συμβουλές που πήρα από ειδικούς, μπόρεσα να τις θέσω υπό έλεγχο... Και ίσως γράψω γι' αυτές κάποια στιγμή: επειδή είναι κρίμα οι παρενέργειες να είναι "εκπλήξεις" τις οποιες κάθε ασθενής θα ανακαλύψει μόνη της, ενώ ίσως δεν έχουν όλες την ίδια πρόσβαση σε πληροφορίες που είχα εγώ.
Τελευταία χημειοθεραπεία σήμερα.
Έχω μπροστά μου κάποιο διάστημα παρενεργειών, χειρουργεία, και άλλες θεραπείες - ελπίζω όχι τόσο "βαρβαρες" όσο οι πρώτες...
Η αντιμετώπιση του καρκίνου είναι ένα μεγάλο ταξίδι που, όποιος επιλέξει τη ζωή, δεν μπορεί να αποφύγει. Γι' αυτό, όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.
Η καλύτερη συμβουλή: Αυτό που μας λένε συνέχεια οι γιατροί και εμείς ξεχνάμε γιατι λέμε "εεε, τώρα, δε θα τύχει σε εμένα" ή
"δε βαριέσαι, θα κάνω κάποια στιγμή μαστογραφία". Τακτικός έλεγχος (μαστογραφία) και στους ενδιάμεσους μήνες, ψηλάφηση!
Ας γνωρίζουμε: Υπάρχουν κάποιοι καρκίνοι που θα κάνουν την εμφάνισή τους σε λιγότερο από 12 μήνες από τον τελευταίο μαστογραφικό έλεγχο. Σε λιγότερο από 11 μήνες από τον τελευταίο μαστογραφικό έλεγχο. Αν μάλιστα περιμένουμε 14 ή 15 μήνες για να επαναλάβουμε τη μαστογραφία, μπορεί να έχει ήδη ξεφύγει.
Γι' αυτό: Τακτική, τακτικότατη ψηλάφηση.
Και αν - ο μη γένοιτο - βρεθεί κάτι, η συμβουλή είναι μία:
"Και τώρα τρέχα"!
Υ.Γ.
Απευθύνθηκα σε αρκετούς γιατρούς, είτε για να με αναλάβουν, είτε για να πάρω μια δεύτερη γνώμη. Είμαι ευγνώμων για όσα με φροντίδα μου προσέφεραν. Ιδιαίτερα ευγνώμων στους γιατρούς και τις νοσηλεύτριες που με πολλή αγάπη με φρόντισαν κατά τις χημειοθεραπείες - και ξέρω ότι αυτή την αγάπη και φροντίδα προσφέρουν σε κάθε ασθενή. Τους οφείλω πολλά (basically, τη ζωή μου!)
Δημοσιεύθηκε στο Facebook στις 23/3/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου